Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Nog één keer!
Schepen ontwerpen, bouwen, varen, het zit in het bloed en dat kruipt waar het niet gaan kan. Als autodidactisch scheepsontwerper en bouwer kreeg ik met lering en vermaak, vallen en opstaan, genoeg ervaring om jachten vanaf de tekentafel tot werkelijkheid te brengen. De transformatie in eigen beheer van de vergane loodsboot Atlantis tot onze huidige Meander V was wel de grootste uitdaging, want je kunt beter en sneller iets opbouwen dan verbouwen, zeker een gecompliceerd schip van dit formaat. (Lees ook het bouwverslag op deze website: https://www.meanderships.nl/meander-v/bouwverslag-meander-v
Na de bouw van de Meander V besloot ik het niet meer te doen, want het vergde zoveel energie, dat het me bijna mijn gezondheid kostte. We begonnen - uit de wil om meer zingeving in het leven te hebben – in 2007 met het aanbieden van gratis vaardagen aan onze medemens in zijn/haar laatste dagen. Het slaat aan en groeit en groeit… Dan moet er uiteindelijk een eigen schip voor onze Stichting Vaarwens komen, want om nou je privébezit - zijnde huis en haard -meer dan honderd keren per jaar voor de stichting in te zetten, werd toch wel wat veel. Ik had het ontwerp en de bouwbegeleiding graag zelf gedaan, maar dat was teveel naast de vele intensieve vaarwensen die ik in 2019 nog met eigen schip moest varen, dus… loslaten en het laten gebeuren in de handen van derden. Uiteindelijk kwam het schip in 2020 in de vaart en kreeg ik gelukkig wat ruimte en rust.
De MS Vaarwens vaart inmiddels al drie jaren achtereen het water dun en af en toe moeten we met de Meander V bijspringen, omdat de agenda volledig volgeboekt is en er wensen tussen zitten die geen dagen meer kunnen wachten, omdat hun ziekte ongelofelijk veel haast heeft… Dat betekent dat we in de zomer nog altijd niet met de Meander V weg kunnen, daar we gedurende de drukste periode van het seizoen standby-schip moeten zijn. Stel dat de MS Vaarwens een stuk hout in de schroef krijgt en een week uit de vaart is! Onze gasten kunnen er niet op wachten…
Zo zijn er nog een dozijn redenen waarom er een tweede schip voor de stichting moet komen, dus zijn we al druk aan het sparen. Zoals ik al schreef, het bloed kruipt waar het niet gaan kan en ik heb weer ruimte om mijn hersenspinsels te transformeren tot een mooi schip. Ik zal het echter niet meer alleen doen en achter de tekentafel kruipen, want die tijd is voorbij. Momenteel zijn we (DirkJan van Geemen en ik, ons aan het oriënteren op een gerenommeerde scheepsarchitect die onze ideeën en wensen in een schets en later op de PC kan verwezenlijken, want de MS Vaarwens II wordt wel een heel speciaal schip, groen en vol noviteiten.
Wil je ook meebouwen aan het schip, doneer dan via: https://www.stichtingvaarwens.nl/contact/donatiepagina en help ons dit schip te realiseren.
Ik ga het nog één keer doen!
Evert.