Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Boeiende naastenliefde
Het ‘scheepjesvolk’ waaronder wij ons scharen, is soms zo liefdevol en hartelijk, dat we wel eens perplex staan over hun goedheid. We merken het dagelijks bij onze Stichting Vaarwens, maar ook privé komt het vaak binnen. De nu volgende geste van onze makker Chang Wah overtrof alles!
Wellicht weten velen dat ons varende ‘Vaarwenskantoor’ jarenlang gesponsord in Jachthaven Naarden lag, maar het is onlangs verhuisd naar Monnickendam. Logistiek gezien veel beter, want er werken nu drie mensen op het kantoor, allen woonachtig in Monnickendam.
Misschien herinneren velen zich wel, dat er bij de ingang aan de Onderwal van de prachtige Jachthaven Naarden twee grote zee-boeien stonden. Enige tijd terug moesten die op last van de gemeente verwijderd worden, want de omwonenden klaagden er over. Voor een enthousiaste ligger in de haven een mooi handeltje, want hij heeft een bedrijf in metaal recycling en deze jongens wegen ruim 7 ton per stuk. Chang Wah is de eigenaar van Jakiro Metaal Recycling en hij kocht ze en transporteerde ze naar zijn bedrijf in Apeldoorn.
Chang Wah volgde Stichting Vaarwens al jaren en doneerde veel aan de stichting, maar ook stond hij graag achter de bar tijdens onze vrijwilligersavonden die we mochten houden in het clubhuis ‘Het Behouden Huys’ van de R&ZV op de haven. Op een gegeven moment organiseerde hij zelfs een vaarwens voor een terminale meneer, waar hij in het ziekenhuis enige tijd naast lag op de ziekenkamer. Deze indrukwekkende wens kun je zien met een video onder deze link: https://youtu.be/dk2vihxT1Fg .
Omdat we ook met de Meander V in de winter af en toe even in Naarden vertoeven, raakten we bevriend en spraken over het genoegen om voor de verandering even een andere ligplaats in een ander gebied te hebben, maar om nou twee ligplaatsen te bekostigen…
Op een gegeven moment wilde de jachthaven de markante boeien graag terug, om ze nu op eigen terrein te zetten en ze benaderden Chang Wah om ze terug te kopen. Dan gaan bij onze Chinese vriend de gedachten ratelen en hij komt met een lumineus voorstel.
Enthousiast deelt hij zijn idee met ons; “Evert en Inge, jullie doen alles voor jullie medemens in hun laatste dagen, laat mij nou eens iets voor jullie beiden doen! Ik biedt de jachthaven aan om de boeien gratis terug te plaatsen, met als tegenprestatie dat jullie hier vijf jaren lang iedere winter een maand gratis mogen liggen?”
Zijn ogen twinkelen van blijdschap, als hij ziet dat we daar erg blij mee zijn.
De haven gaat akkoord en ruim een week geleden kwam er een grote vrachtauto combinatie met de enorm zware boeien het jachthaventerrein oprijden. We waren erbij toen ze gelost werden en waren getuige van het spektakel, toen de zwaarste heftruck van de haven de kolossen met veel moeite loste. Eén ervan had een dikke deuk in de vorm van een scheepsboeg en lachend merk ik op; “Stel je voor als dit de boei zou zijn waar onze Meander V destijds als Loodsboot met 30 knopen overheen voer! Dan snap ik wel dat het schip lek voer, want deze jongens geven niets mee…
“Boeiend!” merkt Tjang Wah op. Wát een mooi mens!
Evert