Meanderships header

  • vaars in gangboordOrthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
  • pikhaaktaferelenHet is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
  • heinoWat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
  • bezemschipIk heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
  • belgen en sluizenHeel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
  • technospasmenIk heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
  • spionJe hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
    "Als alle boeken zou waren, dan zou ik meer lezen mam".
  • verrassende oefeningIk wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
    Ik verheug me nu al op herlezen deze zomer op het achterdek van onze nieuwe motorboot (Greenline 33 hybrid) op Loosdrecht of wellicht ergens op het wad.
  • zeevissenOp 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis.  Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
  • de plaat opMaar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
    Gefeliciteerd kerel met dit resultaat. Dat je redelijk kan kletsen wisten we al, maar het pakkend schrijven is wat anders. Ik moet je echter zeggen dat het je is gelukt. Ga door en schrijf meer!! Piet Wierenga, directeur No Limit Ships B.V.
  • bacchusEen vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
    Bijzonder leuk geschreven en een mooie cadeau tip voor mijn vele water vrienden.
  • berepoatAls niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
    Evert mijn complimenten een geweldig boek. Kan niet wachten tot de volgende...
  • kattententoonstellinHet boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken -  mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.
    Hans Papenburg- Motorboot.

Serene rust…

Zoals iedereen wellicht weet, vaUitstrooiingren we veelvuldig voor Stichting Vaarwens met mensen die in hun laatste levensfase verkeren en nog graag één keer het water op willen. Zo ook voeren we vorig jaar met een oud Marine man, die graag met zijn naasten afscheid wilde nemen van zijn geliefde water. We voeren onder prachtige weersomstandigheden naar de mooiste vuurtoren van Nederland, namelijk ‘Het Paard van Marken’. Sterke mannen tilden de uitgemergelde zeeman in een regisseursstoeltje van boord en aan de voet van de toren mijmerde hij nog eenmaal over het water. Daar viel het besluit… “Onder de rook van deze toren wil ik mijn laatste rustplaats!”

Bijna een jaar later komen zijn naasten op een snoeihete zondagmiddag in Monnickendam aan boord met onze zeeman in een oplosbare urn. We gaan zijn laatste wens vervullen op deze zomerzondag en een familie lid leest onze ceremonie flyer waar met grote letters voorop staat ‘… een zee van rust’. Hij lacht en kijkt naar de zwarte vlag in de mast die door wind heftig klappert. Er staat vandaag een harde noordelijke wind die zorgt voor enige verfrissing bij temperaturen van tegen de 30 graden en alles wat kan varen, zit op het water. We gaan los en zetten koers richting vuurtoren. Achter de Bukdijk liggen honderden bootjes, maar ook flinke schepen voor anker op het ondiepe water om wat lij te zoeken tegen de harde noordelijke wind. “Moet ik ook iets vast zetten?” vraagt Inge die ziet dat achter de dijk witte koppen op het water staan. “Nee joh… Ik zet die stabilizers aan en dan hebben we geen centje pijn, wij bewegen nauwelijks!” antwoord ik zelfverzekerd.

De Meander V ploegt dwars op de golven dapper naar de vuurtoren, maar ook daar hebben aan de zuidzijde vele jachtjes benedenwinds een plekje van rust en verkoeling gevonden. Ze zijn bekend met de situatie aldaar en keurig in één lijn liggen ze net achter de onzichtbare, ongemarkeerde krewing (stenen dam) die dwars voor de – zo aanlokkelijke – baai langs loopt. Wij zoeken aan de rand van het flottielje jachten een vrije ankerplaats met de kuip naar het zuiden, zodat we uit het zicht van iedereen onze ceremonie kunnen uitvoeren. De motoren gaan uit, de zon schittert laagstaand over de gouden golven van het volledig lege weidse water achter ons. Alle golven krijgen een verchroomd kammetje op hun top en het is een prachtig schouwspel dat iedereen raakt met haar schoonheid. De wind maakt van het schip een muziekinstrument, dat een eentonige klaagzang blaast, begeleid door ritmisch klapperen van vlaggen en zeiltjes. Er klinkt stemmige muziek over het water. Het wordt meegevoerd door de wind en er heerst een serene rust aan boord. Op de grote gedekte tafel suist de koffiepot en er tingelen de kopjes ritmisch op het wiegen van het schip tegen elkaar. Onze zeeman staat in de urn middenin de kring van naasten, omringt met bloemen. Tijdens de emotionele speech van zijn dochter, komt een grote politieboot langs scheuren en even zwijgt ze. Als ze haar verhaal wil vervolgen, begint de Meander V te rollen en de cadans wordt steeds groter en groter. De boel begint te schuiven en iedereen grijpt wat hij grijpen kan. Verderop voor ons horen we mensen vloeken en tieren en overal rinkelt het kommaliewant door de kuip of over het dek. Weg serene zee van rust…

Evert

E-mailadres

Zoeken