Meanderships header

  • vaars in gangboordOrthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
  • pikhaaktaferelenHet is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
  • heinoWat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
  • bezemschipIk heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
  • belgen en sluizenHeel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
  • technospasmenIk heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
  • spionJe hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
    "Als alle boeken zou waren, dan zou ik meer lezen mam".
  • verrassende oefeningIk wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
    Ik verheug me nu al op herlezen deze zomer op het achterdek van onze nieuwe motorboot (Greenline 33 hybrid) op Loosdrecht of wellicht ergens op het wad.
  • zeevissenOp 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis.  Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
  • de plaat opMaar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
    Gefeliciteerd kerel met dit resultaat. Dat je redelijk kan kletsen wisten we al, maar het pakkend schrijven is wat anders. Ik moet je echter zeggen dat het je is gelukt. Ga door en schrijf meer!! Piet Wierenga, directeur No Limit Ships B.V.
  • bacchusEen vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
    Bijzonder leuk geschreven en een mooie cadeau tip voor mijn vele water vrienden.
  • berepoatAls niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
    Evert mijn complimenten een geweldig boek. Kan niet wachten tot de volgende...
  • kattententoonstellinHet boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken -  mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.
    Hans Papenburg- Motorboot.

Niet gehinderd door kennis…

Storm Eunice 43aMet het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik ooit het water op ging en niet gehinderd door kennis vaak in de problemen kwam, getuige de hilarische verhalen die ik met zelfspot en humor optekende in mijn boeken. Ik stootte mijn hoofd echter maar één keer aan de spreekwoordelijke ‘zelfde steen’ en leerde snel van mijn fouten. Dat sommige schippers hardleers zijn, mag blijken uit de onderstaande belevenis van twee jaren geleden.

Toen afgelopen vrijdag storm Eunice over het land tierde, lag de Gouwzee nagenoeg droog en met de telelens van mijn camera zag ik de contouren van twee scheepswrakken vlak bij Hemmeland boven de bodem uitsteken. Het deed me denken aan de volgende anekdote:
Het was een prachtige zondagmiddag en het was die dag druk op de Gouwzee. We zaten heerlijk met een hapje en een drankje op ‘Costa del Achterdek’ te genieten van onze vrije tijd en alles wat er zich om ons heen op het water afspeelde. Er kwam een houten ‘Deens kottertje’ met wat achterstallig onderhoud vanaf de Gouwzee onze kant op varen. De schipper achter het roer keek geconcentreerd en stuurde het scheepje recht op de havenmond af. Hij miste hierbij echter de scheidingston waar hij omheen moest, om de haveningang van Hemmeland via de geul in te varen.
Ik zei tegen Inge; “Moet je opletten, die loopt zo meteen vast op de ondiepte bij dat scheepswrak dat hier op de hoek ligt.”
Inge keek geïnteresseerd op en zei; “Zo dom zal hij toch niet zijn? Hij zal het wel weten waar hij kan varen. Misschien heeft het scheepje weinig diepgang!”
Ik ging staan en begon heftig te zwaaien, maar kreeg niet de aandacht van de man achter het roer. Even later waren we samen getuige van het feit dat de onfortuinlijke schipper - ten aanschouwen van al het vrouwelijk schoon bij hem aan boord - vastliep. We zagen dat hij verwoede pogingen deed om vol gas vooruit over de ‘hobbel’ heen te komen, maar hij voer zich alleen maar vaster.
“Help hem even!” gebood Inge na tien minuten te hebben aangezien dat de zwarte rookwolken uit de uitlaat niet leidden tot de gewenste bevrijding.
Ik maakte daarop de rubberboot los en voer naar hem toe.
“Je moet er achteruit weer af hoor. Hier ligt het wrak van een paar oude houten botters en daar zit je bovenop!” schreeuwde ik boven het brullen van het motortje van de kotter uit. Hij maakte gebaren dat hij me niet verstond, waarna ik de rubberboot tegen het scheepje aan zette.
“Zet die motor eens uit! Dat haalt nu niks meer uit!” gebood ik hem. Eindelijk… contact!
Ik legde hem nogmaals uit dat hij de scheidingston gemist had en boven op een scheepswrak zat. Vol ongeloof keek hij me aan en zei lachend; “Een scheepwrak? Maar daar is de haveningang toch? Hoezo scheepswrak! Iedereen vaart hier toch overheen?”
“Klopt, maar dáár ligt de boei waar je omheen moet. En die kleine bootjes hebben geen diepgang van een meter zoals jij!” legde ik hem uit. “Zet hem maar in z’n achteruit en niet teveel gas geven, dan zet ik de rubberboot tegen je voorkant en zo moet je er achteruit weer af kunnen komen!”
Na ruim vijf minuten volaan draaien, kwam er nog geen beweging in en ik kreeg hulp van mijn buurman, die meer pk’s achter zijn rubberboot had hangen. Na enkele minuten kwam het scheepje - tot opluchting van de bemanning - los en dreef weer. Als wij terugvoeren naar de havenmond, tokkelde hij dapper achter ons aan en liep ten tweede male vast.
“Man… je moet om die scheidingston heen… daar, die!” riep ik vol onbegrip, wijzend naar de boei die 30 meter verderop ligt. We herhaalden gezamenlijk de exercitie en zagen hem daarna keurig om de boei heen varen en eindelijk diep de haven in duiken.
Aan het einde van de dag zaten we tijdens het avondeten aan onze tafel in de kuip na te genieten van een prachtige zomerdag, toen ik het bekende uitlaatgeluidje van het houten kottertje weer hoorde aankomen. Ik keek op, zwaaide vriendelijk en zag volledig verbluft de man wederom recht op het obstakel onder water af varen en vastlopen. Deze keer zat er weinig gang in, zodat hij snel weer los kwam, maar ik heb het niet afgewacht. Ik ben naar binnen gegaan, want het werd fris…
Evert

E-mailadres

Zoeken