Meanderships header

  • vaars in gangboordOrthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
  • pikhaaktaferelenHet is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
  • heinoWat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
  • bezemschipIk heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
  • belgen en sluizenHeel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
  • technospasmenIk heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
  • spionJe hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
    "Als alle boeken zou waren, dan zou ik meer lezen mam".
  • verrassende oefeningIk wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
    Ik verheug me nu al op herlezen deze zomer op het achterdek van onze nieuwe motorboot (Greenline 33 hybrid) op Loosdrecht of wellicht ergens op het wad.
  • zeevissenOp 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis.  Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
  • de plaat opMaar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
    Gefeliciteerd kerel met dit resultaat. Dat je redelijk kan kletsen wisten we al, maar het pakkend schrijven is wat anders. Ik moet je echter zeggen dat het je is gelukt. Ga door en schrijf meer!! Piet Wierenga, directeur No Limit Ships B.V.
  • bacchusEen vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
    Bijzonder leuk geschreven en een mooie cadeau tip voor mijn vele water vrienden.
  • berepoatAls niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
    Evert mijn complimenten een geweldig boek. Kan niet wachten tot de volgende...
  • kattententoonstellinHet boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken -  mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.
    Hans Papenburg- Motorboot.

Een schipper zonder haast…

WindNa in alle rust de kerstdagen en de jaarwisseling op Vlieland te hebben doorgebracht, blijven we nog even op het prachtige lege eiland hangen. Iedere morgen lopen we ons rondje om de oostkant langs het Stortemelk en verwonderen ons vaak over de onrustige zee als de stroming tegen de wind is. Wild kolken waterstromen van twee mijl en meer door het beruchte zeegat en de betonning lijkt alsof ze door een onderzeeër worden meegesleurd. Met name bij langdurige noordelijke wind, breken verderop de golven woest en zelfs de grote veerboot Vlieland danst door de golven. Als we de hoek om lopen, lijkt het wad wel het Paterswoldsemeer en daar is het spiegelglad. Onze vaste ‘havenzeehond’ ontmoeten we vaak op het strand waar hij ligt uit te buiken. Hij kent ons en trekt zich niets aan van onze aanwezigheid in deze oase van rust.
Toch roept de plicht van Stichting Vaarwens en ik zeg tegen Inge; “Als die dikke noordenwind er uit is, moesten wij ook maar eens huiswaarts gaan. Je weet nooit wat er nog gaat komen.”
“Goed plan schat. Ik heb ook geen zin om op de kop te staan ik dat zeegat!” antwoord ze direct.

De volgende dagen blijft de wind uit het noodwesten door staan en op een gegeven moment gaan zelfs de watertaxi’s uit de vaart. Twee keer daags varen ze retourtjes om een club bouwvakkers heen en weer te brengen die op het eiland werken, maar nu wordt het zeegat toch te wild om met die - betrekkelijk kleine - schepen te trotseren. Als ik een voorbijganger spreek die vraagt hoe lang we nog blijven, zeg ik hem dat we op het punt staan om te vertrekken zodra de zee wat rustiger is. Verbluft kijkt hij me aan en zegt; “Man… met dat schip kun je een orkaan trotseren. Ik bleef voor een beetje zeegang niet liggen hoor!”
Ik antwoord; “Dat weet ik en dat is een geruststellende gedachte. Het schip kan alles aan, maar ik vaar niet omdat het moet, maar omdat ik het leuk vind en weet je, een schipper zonder haast heeft altijd goede wind!”
Hij lacht en fietst hangend in de dikke tegenwind weg…

De volgende morgen is de wind er nagenoeg uit en we lopen ons rondje langs het zeegat. Het wordt langzaam licht en er komt een zeilschip de hoek om, die verwacht dat de zeegang er nu wel uit is. Niets is minder waar en hevig slingerend en bokkend tegen de onregelmatige steile golfslag, wringt het zich traag als een jichtige slak op de motor een weg tegen de vloedstroom in.
“Zullen wij nog een dagje blijven liggen?” vraagt Inge, terwijl ze zich verbaast over hoe de zee omspringt met het – toch redelijk forse – zeiljacht.

De volgende morgen is het nagenoeg bladstil en we maken het schip klaar voor vertrek. Bij ons 40ste en laatste wandelrondje om de oostpunt, zien we dat de golven niet meer breken. Met een goede moed starten we de motoren en vertrekken klokslag 09.00 uur. Als we de haven uit varen, is het wad zo glad als een spiegel, maar éénmaal het hoekje om, begint de Meander V toch flinke rollers te maken. Snel zet ik de stabilizers aan en het schip krijgt rust. “Zonder die dingen zouden we slingeren als een dolle schat.” zeg ik trots. “Er staat nog steeds een flinke deining. Dit had ik niet verwacht!”
Ik zet er een tandje bij en moeiteloos scharrelen we tussen de nog flinke dwars inkomende deining door. Als we de boei VL1 gepasseerd zijn, is het leed geleden en krijgen we stoom en golven mee naar Harlingen. OnThuisreisderweg komen we op deze zondagmorgen werkelijk geen sterveling - op de veerboot na – tegen en onze reis gaat met een kruissnelheid van 9 mijl voorspoedig. We hebben alles mee en om 16.30 uur liggen we in onze box in de Marina Monnickendam. We zijn weer ‘thuis’ en deze schipper zonder haast had vandaag goede wind!

Video veerboot Vlieland in het Stortemelk (video is niet van mij) maar zo zag het er uit https://www.youtube.com/watch?v=Ah-RYHSFK1M

E-mailadres

Zoeken