Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Bootjesvirus…
Als kind zat ik altijd bij de sloot met zelfgebouwde vaartuigjes zoals een plank met een mastje of een klomp met een zeiltje. In de tachtiger jaren werd ik besmet met het ‘bootjesvirus’ en kon ik mijn eerste kruisertje van bijna 8 meter kopen, maar daarop vertoeven met vier kinderen en een hond, was een schijnbaar ondoenlijke opgave. Hetzelfde jaar ruilde ik het in voor een verwaarloosd oud polyesterhouten kruisertje van negen meter met een achterkajuit. Het ding heeft alles gedaan wat een boot niet hoort te doen, zoals duiken, vliegen, branden en meer… De eerste lessen in het opknappen van bootjes diende zich aan en in mijn boeken beschrijf ik met humor en zelfspot hoe ik de weg naar het heden bewandeld heb.
Inge haar zoon Mark is inmiddels ook besmet met het ‘bootjesvirus’. Hij tikte een oud bootje op de kop voor weinig, ontmantelde het volledig en begon contentieus het hele scheepje low budget eigenhandig opnieuw op te bouwen, waarbij ik zijn vraagbaak mag zijn… Ik herken veel en geniet mee van zijn enthousiasme en doorzettingsvermogen.
Het begon met een dikke tegenvaller! Tijdens het ontroesten van de bilge voorin, waar hij verwoed begon om de dikke laag rood gruis te verwijderen totdat hij het buitenlicht zag binnenkomen, was hij enthousiast en gemotiveerd. Een teleurstelling, omdat rompdiktemetingen vooraf overal voldoende leken te zijn. Net daar hebben ze kennelijk niet gemeten… Mark liet zich er niet door uit het veld slaan en verving eigenhandig de halve kiel. Ik heb er respect voor…
Daarna ging de Volvo Penta motor er uit, want het ding liep onwijs beroerd. Alleskunner op motorengebied – Harry van Wijk – ontfermde zich over het machientje, dat inmiddels haast een collectersitem is. Enige tijd later draaide het weer als een zonnetje en kon Mark het ophalen. Vervolgens demonteerde hij als een horlogemaker alle onderdelen tot er een kaal blok overbleef, spoot het over en maakte het motortje weer als nieuw.
Tussendoor werden het onderwaterschip, de bilge, de romp en de opbouw onderhanden genomen, ontdaan van de nodige roest, opnieuw in de primer gezet en afgeschilderd. Het motortje staat er weer in en het scheepje is waterdicht. Nu nog de techniek opnieuw installeren en alles opnieuw intimmeren. Maar… eerst vakantie, want Mark is er nu even klaar mee. De komende week gaat ze gewoon te water, af of niet af. Mark; “Ik wil nu eerst genieten van het drijven, dan maar kamperen. Er komt straks weer een lange winter aan waarin ik de klus kan afmaken!”
Ik weet zeker dat het hem lukt!
Evert