Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Vliegroest!!!
Soms zijn dingen niet wat het lij
kt…
Vorig jaar kwamen we na een weekje weg weer aan boord en na een inspectierondje over het schip, zag ik tot mijn grote schrik dat het hele voordek vol bruine kringen zat. Even wrijven hielp niet, dus ben ik met poetsmiddelen in de weer gegaan. Het zwaarste middel (rode commandant) verwijderde verf en glans, maar de kringen waren diep in de mooie witte verf getrokken. Mijn buurman hoort me mopperen, want antislipverf op het voordek cleaneren gaat gewoon niet!
“Problemen Evert?” roept hij over het water.
“Vliegroest man! Het hele voorschip zit vol bruine roestkringen en ik krijg ze er met geen mogelijkheid af! Die snoeiharde tweecomponentenlak, is kennelijk ook niet bestand tegen vliegroest. Heb jij iemand zien schuren of slijpen toen we weg waren?”
We gaan samen alle mogelijkheden langs en verdenkingen vliegen rond, maar het heeft geen zin. Die bruine laag moet er sowieso af!
“Oxaalzuur Evert. Dat is werkzaam. Ik heb nog wel een flesje staan, probeer maar even,” oppert mijn immer hulpvaardige buurman.
Even later ben ik in de weer met een sponsje oxaalzuur en stukje bij beetje lost de bruine kleur op. Ik heb me maar niet afgevraagd of het wel goed is voor de lak, maar alles beter dan vliegroest.
Boenen
Vervolgens heb ik een tankje oxaalzuur gekocht en ben een dag aan het borstelen geweest om het schip weer toonbaar te maken.
Na het boenen was het een zaterdag poetsen met was om de verf haar beschermlaag terug te geven en ’s avonds lig ik op de bank te mopperen, want mijn zwaar versleten schouders doen pijn.
“Als ik weer iemand in de haven met een flex hoor slijpen, is hij de Sjaak!” roep ik verbitterd als mijn buurman de volgende dag vraagt of het allemaal gelukt is.
Pluisjes
We liggen prachtig bij de ingang van de haven naast een stukje land waarop in het voorjaar de bosjes iedere keer weer betoverend groen worden. Het zit vol vogeltjes en het is een kleine oase van leven. Als de zomer vordert, ontwikkelen de bosjes enorm veel pluisjes, die door de wind met een zaadje wegzweven om zich voort te planten. Ook het schip zit bij oostenwind onder die pluisje, maar ze zijn ’s morgens bij de eerste dauw gemakkelijk van het schip te spuiten. Een klein ongemak, maar niet onoverkomelijk.
Als het een dag flink waait, spuit ik de resterende losse pluisjes met de slang uit de bosjes en dan is het meeste leed geleden.
Zaadjes
Afgelopen weken hadden we veel stevige oostenwind en alles wat los en vast zat in de bosjes, daalde neer op ons schip. Ook nu pak ik de dekwasslang en wil met de eerste dauw alles er even af spuiten. Verbazing alom, als ik zie dat het hele voorschip wederom onder de bruine kringen zit. “Weer vliegroest?” roep vertwijfeld naar Inge als ik verder op inspectie uit ga.
“Er is de laatste week toch écht niemand met een slijptol bezig geweest, hoe kan dit nou toch!” mopper ik volledig verbaasd.
Ik besluit op onderzoek uit te gaan en pak een enorm vergrootglas waarmee een bruin pitje - waaromheen een grote bruine vlek zit - bestudeer dat nagenoeg niet te verwijderen is. Als ik er op druk, blijkt het hard te zijn maar het is geen staalsplinter. Ook het rubberbootje ligt vol, maar daar zijn geen kringen ontstaan. Het blijken de resterende uitgedroogde zaadjes te zijn uit het bosje naast ons, die hun vlucht in een pluisje naar een goede voedingsbodem hebben gemist. Het pluisje zijn ze kwijtgeraakt en ze zijn door de oostenwind op ons dek beland, waar ze in aanraking met vocht een bruine kleurstof uitscheiden dat tot twee centimeter in omtrek een bruine vlek oplevert dat nauwelijks ergens oplosbaar mee is.
Proef
De tank met oxaalzuur staat nog halfleeg in het schip en ik twijfel of ik weer met het agressieve spul in de weer zal gaan. Ik besluit te experimenteren en gris spontaan een fles toiletreiniger uit de kast, doe een huishoudhandschoen aan en veeg een natgemaakt sponsje over een bruine vlek. Die verdwijnt als sneeuw voor de zon en ik word terstond enthousiast.
Een klein halfuurtje later ben ik met een vlakke vloermop behoedzaam het dek aan het afnemen en het resultaat is verbluffend. Als ik de slang er overheen haal, kruipt het water op hoopjes, waaruit blijkt dat er ook gelijk een soort waslaag achterblijft.
Ik ben blij, want we willen nog jaren van ons heerlijke ligplekje blijven genieten en met het schaamrood op de kaken moet ik alle verdachtmakingen herzien…
Evert.