Kunst of kitsch?

Als ik tijdens de afgelopen jaarwisseling de champagnekurken weer hoor knallen, moet ik altijd denken aan een prachtige anekdote uit vervlogen tijden...

Jaren geleden had een zeiljacht ingeruild op mijn motorsailer Meander II omdat ik wilde kunnen varen als de stront van de dijk waait en de uiers dwars onder de koeien hangen. Ik ging dus een reddingboot als jacht bouwen, de nu alom bekende No Limit. Het ingeruilde schip was een prachtige Transworld 41 voet en ze ging direct de kant op. Ik zette haar namelijk direct in de verkoop. Er ging een strenge winter overheen. Laat in het voorjaar kwam er gelukkig een Engelsman die het schip wilde kopen. Nadat we het eens waren geworden over de prijs, vroeg de makelaar aan mij of de man wat uitleg kon krijgen over de techniek aan boord van het schip. Tsjah… ik had er nooit een mijl mee gevaren, dus vroeg ik de vorige eigenaar of hij de man wegwijs wilde maken met het schip. Dat wilde hij graag doen en samen maakten ze een afspraak om alles door te nemen. Nadat alle in's en out's waren doorgesproken, vroeg de Engelsman of er in plaats van het oude schilderijtje aan het voorpiekschot een lampje gemonteerd kon worden. Dat werd namelijk zijn leeshoekje. Toevallig liep er een stroomdraad achter het schot langs en ze besloten samen meteen aan de slag te gaan. Het schilderijtje werd met enig geweld van de wand gebroken en achter het schot langs werd de stroomkabel afgetapt. Een uurtje later brandde het lampje en de trotse Engelsman ruimt de achtergebleven rommel op. Hij liep met het schilderijtje in zijn handen en wilde het in de prullenbak werpen. De man bekeek het schijnbaar waardeloze prul nog eens en vroeg of Hans het wilde hebben.
‘Ach,’ dacht Hans, ‘ik heb er zoveel jaren tegenaan gekeken, misschien is het een leuk aandenken aan het schip om in de Meander II te hangen.’
Hij bracht het enkele dagen later naar de lijstenmakerij om er een nieuwe lijst omheen te laten zetten en toen hij het een weekje later wilde ophalen, zei de lijstenmaker; ‘Zou je er zo wel mee over straat lopen? Het doekje is een vermogen waard hoor!’ Het was dus kunst en geen kitsh, maar van een bekende schilder! Hans zat er even mee in zijn maag, maar besloot me een enorme fles champagne te brengen als troost! Gelijk had hij...
Ik kon geen aanspraak maken op het kleine vermogen want ik had het schip inmiddels verkocht, mét schilderijtje! Daarna had Hans het schilderijtje gekregen van de nieuwe eigenaar en ik… ik drink de duurste fles champagne van mijn leven leeg…!