Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Rangorde of pikorde?
In mijn vorige column 'Genen' schreef ik al over het varen, dat ons allen in het bloed zit. Er komen echter steeds meer mensen die (ondanks de economische malaise) hun avontuur, ontspanning en vrijheid op het water zoeken. We vinden overal in het land autosloperijen, maar een botensloperij heb ik nog niet gevonden. Er komt dus alleen maar bij...
Ik maak me er nog geen zorgen over, want er is ruimte genoeg om in Nederland te kunnen varen, maar we moeten ons dan wel een beetje aan de regels houden. Ik ben voorstander van een vaarbewijs. Het is van de zotte dat je voor een brommertje of een tractor al een papiertje moet halen, maar - dat je niet gehinderd door kennis - zomaar met een groot jacht van 15 meter met ettelijke tonnen aan gewicht onze vaarwegen onveilig kunt maken. Omdat we bijna dagelijks tussen de jachten varen met onze Stichting Vaarwens, maken we genoeg mee op het water. Ik kan een boekje schrijven over het aantal bijna aanvaringen die ik door tijdig anticiperen en ingrijpen heb kunnen voorkomen. Een menselijke fout zit er wel eens in, maar door je gemeende recht te claimen terwijl je het niet hebt, vind ik dat sommige schippers teveel risico nemen. Als we met de Meander V de vaargeul aanhouden, hebben we op meerdere punten voorrang op motorschepen en zeilschepen onder zeil die de geul kruisen. We zijn ten eerste een groot schip, we houden de vaargeul aan en... we zijn beroeps. U wilt niet weten hoe vaak ik wreed mijn koers moet wijzigen omdat we anders een aanvaring hebben! Als ik dan even op de hoorn blaas, krijg ik ook nog de vinger... Niet netjes!!
Als al die zeilende en motorende watersporters een cursus vaarbewijs hadden gedaan, dan zouden ze weten dat ze ons niet zomaar voorrang mogen afdwingen. Ik maak graag een kleine koerswijziging als ik zie dat een zeiljacht onder zeil een mooi rak vaart dat de geul kruist, maar als ik de roerganger vlak voor mijn neus het roer zie omgooien met het idee van: "Ik zal die motorboot eens even laten zien dat ik voorrang heb...", dan krijgt men dat van mij.
Helaas laat men me dan niets anders dan de gashandels vol in te drukken of vol achteruit te slaan. Meestal kies ik voor de eerste - wat onorthodoxe - methode door snel voor het zeiljacht langs te schieten. De geul die de meander V dan in het water graaft is echter niet mals en ook dan krijg ik de vinger...
"Je wilde toch voorrang?" roept ik vriendelijk door de speakers over het water...
Op het water is rangorde een must en pikorde absoluut not done. De gevolgen kunnen desastreus zijn!
Evert.