Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Bikkels!
'Sail, ore not to Sail', zou ik bijna zeggen... De Engelsen noemen ieder tochtje dat zich over het water verplaatst bijna 'Sailing'. Wij Nederlanders hebben er een duidelijke kloof tussen geworpen en zeilen of motorboot varen zijn volgens sommige insiders twee totaal verschillende dingen. Helaas kijkt de ene groep dan ook vaak neer op de andere, terwijl onderzoekers hebben aangetoond de gemiddelde 'zeiler' zo'n 80% van de tijd op de motor vaart...
Gewoon gaan:
Er is echter een onverschrokken categorie die zich niets van al dat gewauwel aantrekt en gewoon haar ding doet. Zeezeilers maken dat tastbaar door grote reizen en oversteken te maken. Ik heb er als motorbootschipper bewondering voor, want ik heb diep respect voor de zee. Zoveel respect zelfs dat ik ooit besloot een schip te ontwerpen (en te bouwen) waarmee ik ten allen tijde het vege lijf zou kunnen redden. Dat werd de No Limit, een op een reddingboot gelijkende snelle zelfrichtende motorboot met een dik rubberen drijflichaam eromheen.
Comfort:
Zeezeilers hebben het comfort van de stabiliteit dat de zeilen geven op de ziekmakende golven en ze hebben nauwelijks zorgen om hun brandstofverbruik. Evengoed moeten ze vaak de woeste omstandigheden trotseren waarin onze grillige moedertje natuur ons verzeild doet raken. Tijdig reven, alles borgen, juiste koers houden m.b.t. de windrichting en ga maar door... Het is geen sinecure om groot water te bevaren!
Motorbootvaarders hebben die voordelen van een zeilschip niet. In een motorboot slinger je de Godganse dag als een aap van handgreep naar handgreep, dreunen de machines continue onder de vloer en heb je grote moeite om je actieradius te berekenen m.b.t. je brandstof- capaciteit in verhouding met de consumptie van de motor(en).
Eelco Casimir voer ooit met de Bylgia de wereld rond, maar dat was een half zeil, half motorboot met steun- en passaatzeilen en met de romp van een mooie Koopmans. Toch was het voor hem een uitputtingsslag! Deze reis haalde het wereldnieuws!
Afgelopen zondag vertrokken de drie gebroeders Braam met mijn creatie - de ruim 15 meter lange No Limit motorboot - naar Ford Lauderdale in de USA. Ze kiezen de zwaarste reis door de noordelijke route te nemen om van bunkerstation naar bunkerstation te varen. Ze moeten storm, mistvelden, ijs en wat al niet meer onderweg trotseren, maar ze gaan er voor...
Respect!
Ik heb veel respect voor deze drie avonturiers... Ik droomde er vroeger van, maar zij doen het! Na de afscheidsgelegenheid in de Amsterdam Marina - waar Henk de Velde, schipper/eigenaar Edzard Braam en ondergetekende een korte lezing gaven over deze zeer bijzondere reis - hebben we met een aantal schepen het drietal een eindje weggebracht en uitgezwaaid.
Het getuigd van lef, moed en durf om met een motorboot deze reis en route te gaan maken. Behouden vaart Four Seasons en bemanning! Ik zal jullie met grote belangstelling volgen!!
Ook u/jij kunt deze bijzondere reis volgen op http://nolimit-goes-usa.nolimitships.com
Evert.