Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.(In) tolerantie...
Velen denken dat we als watersportende natie een tolerant varend volkje zijn, maar het tegendeel blijkt toch met grote regelmaat waar. We ondervinden het aan den lijve en ook in mijn boeken beschrijf ik met grote regelmaat het korte lontje van onze collega watersporters.
Ach... overal is wat en ik weiger mijn kostbare leventje te laten vervuilen door negatieve energie, maar soms ben ik met stomheid geslagen en heb ik grote moeite om positief over onze medewatersporters te blijven. Zeker als het betrekking heeft op onze vaargasten die in hun laatste dagen nog éénmaal van het water willen genieten. Ik wil een paar voorbeelden noemen, zodat dat je een indruk krijgt waarmee we soms geconfronteerd worden...
We liggen in een dure Marina en ik sta beneden in de badkamer, als ik door het ventilatieluikje twee dames met een aardappel in hun keel bij het informatiebordje van de Meander V hoor staan te praten. Ze vinden het schip kolossaal, groot en kostbaar. Mijn haren staan recht overeind als ik hoor; "Nou... belachelijk, dat ze zo'n kapitaal schip aanschaffen voor dit doel. Die stichting zit zeker erg goed in de slappe was!"
Ze moesten eens weten dat we ons privé bezit belangeloos inzetten voor Stichting Vaarwens...
Hun oordeel was wel erg kort door de bocht.
Enkele maanden later liggen we in één van de havens waar we gesponsord mogen verblijven en maken onze vaarwensen. Ik hoor vanuit de kuip twee mannen praten; "Ik vind het maar niks dat die boot hier ligt man! Moet je luistere... ik kom hier voor mijn lol en ontspanning en dan wil ik niet geconfronteerd worden met al die ellende...toch?!"
Wederom sta ik aan de grond genageld! Dat er zulke egoïstische mensen zijn...
We hebben meerdere malen meegemaakt dat we tijdens een druk evenement (Sail o.i.d.) werden beroofd van onze ligplaats terwijl we een nauwgezet programma hebben met rondvaartjes voor ons zieke medemens. Een brutale aap mikt doodgewoon zijn oude sleepboot op onze opstapplaats en als ik hem duidelijk wil maken dat het stukje kade door de organisatie aan ons is toegewezen voor ons vaardoel, krijg ik doodgewoon de opmerking naar mijn hoofd geslingerd; "Da's jouw probleem! Nou lig ik hier! krijg me hier maar weg!"
Het gevolg is tijdenlang bellen met de organisatie en een hoop gedoe, waarbij ons nauwgezette programma volledig in de soep loopt. Dan heb ook ik stress!!!
Dan weer liggen we prachtig gesponsord in een mooie Marina, maar het is nog al een eindje lopen vanaf de parkeerplaats naar de Meander V. We laten de ambulance tot bij het schip rijden en laden onze gast uit. Er is een mooi stukje asfalt bij het schip waar de ambulance mag- en kan blijven staan, maar nee hoor... een ligplaatshoudster ergert er zich aan dat ze 'de hele dag' (hooguit twee keer per week) tegen die ambulance aan moet kijken. Ze maakt stennis en de ambulance moet weg! We moeten soms in stromende regen, kou en wind, vier keer per dag de ambulancevrijwilligers het hele stuk naar de parkeerplaats laten lopen...
Ach... ik kan nog wel even door gaan, maar dan wordt het een zwartboek! Gelukkig zijn er veel meer positieve dan negatieve verhalen en dat geeft ons de kracht en de moed om door te gaan waar we mee bezig zijn. Toch jammer dat er nog altijd zoveel intolerantie onder onze medewatersporters bestaat...
Kijk ook een op www.vaarwens.nl
Evert