Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Vliegende koeien…
Iedere haven en iedere ligplaats heeft z’n voor en tegens. Op- en rond het IJsselmeer heb je overlast van die vieze groene vliegjes, op vele binnenwateren heb je fonteinkruit in het water, bij een bosrijk gebied zitten veel steekmuggen en op het Paterswoldsemeer heb je last van Koch… De enige oplossing lijkt zout water opzoeken, maar ook daar ben je niet veilig. Meeuwen, aalscholvers, reigers, het vliegt allemaal over en ze laten met regelmaat hun klodders vanuit de lucht kennelijk altijd net op jouw schip vallen.
Zo komen de zwermen aalscholvers met regelmaat in grote getale de haven van Monnickendam leegvreten. Onlangs ben ik de Meander V aan het wassen en het wordt plotseling donker. Een enorme vlucht zwarte vogels ruist over me heen en even waan ik me in de film ‘Birds’ van Alfred Hitchcock, zoveel zijn het er. Eerst cirkelen ze rond om de meest geschikte plek te kiezen waar ze gaan vissen, vervolgens duiken ze massaal het water in en verdwijnen onder water om even later met enorme vissen naar boven te komen, die ze in hun geheel naar binnen werken. Het is een indrukwekkend schouwspel om te zien hoe in luttele minuten de hele haven volledig leeg gevreten wordt met een moordend tempo, waar geen beroepsvisser tegenop kan. Kleine, groot en heel groot zijn de vissen die ze naar binnen werken en het bijgaande filmpje illustreert wat ze kunnen verschalken.
Als de haven leeggevist is, stijgen ze massaal op maar sommige vogels zijn zo volgevreten, dat ze amper los komen van het water. Krijsend vliegen ze rondjes, wachtend tot iedereen ‘has lift off’ onderwijl de nodige ballast lozend. Het regent natte stront en zoek snel dekking, maar ik ben te laat. Met een warme klodder op mijn rug haast ik me naar binnen en trek mopperend mijn jas uit. Even later sta ik weer buiten met de slang de tweede keer die dag het hele schip af te spuiten. Er komt een redelijk bejaarde voorbijganger langs met een sigaartje in de mond en een schipperspetje schuin op zijn hoofd. Hij blijft staan terwijl hij me hoort mopperen op die vogels die het schip onder de stront hebben gebombardeerd en zegt op z’n Amsterdams; “Man, wees blij dat koeie niet kenne vliege!” Tsjah… wat moet je daar nou nog op zeggen…
Evert.