Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Springen…
We hebben voor de komende jaren een prachtige nieuwe ligplaats gevonden in de Marina Monnickendam en we zijn er erg gelukkig mee. Een eigen stukje begroeiing naast het schip ter beschutting en bijna volledige privacy, waar vind je dat nog…
We liggen echter wel naast de meldsteiger bij ons om de hoek en vanuit onze kuip kijken we over de Gouwzee, maar ook op de steiger, waar meermalen per dag aangemeerd word door passanten om zich te melden voor een ligplaatsje in de haven. Het was me al eerder opgevallen, maar nu wordt het beeld steeds duidelijker dat vele bemanningsleden (meestal van zeilschepen) bij het aanmeren van boord springen om het schip vast te maken. Daarbij zien we lachwekkende, maar ook huiveringwekkende capriolen, waarbij onfortuinlijke opstappers soms met een enorme smak op de steiger belanden, hetgeen gevolgd wordt door onnodige onderlinge scheldkanonnades.
Onlangs meerde er een zeiljacht aan en we waren getuige van een heuse slapstick. De schipper was stokverlegen met het ruim 40 voet jacht omdat hij het niet voor elkaar kreeg het schip met windkracht 5 aan hogerwal dicht genoeg voor de kant de krijgen om aan te meren. Op het voor- en achterschip stonden de bemanningsleden met een kluwen landvasten angstvallig naar hun schipper te kijken en wachtten gespannen op het signaal dat ze moesten springen. Steeds als het schip nog bijna een meter van de kant was riep de schipper; “Jaa… springen!” maar ze durfden het niet aan. Zo’n zeilschip is zo rond als een ei en de afstand tot de kade is dan bijna 2 meter. Dat was beiden te groot en na een onderlinge woordenwisseling begon de schipper aan zijn zoveelste rondje.
Na diverse pogingen om het schip dicht voor de steiger te brengen, was het moment daar… “Ja, ja, ja, nu, springen!” riep de roerganger wiens adrenaline volledig bezit had genomen van zijn grote lijf en beide bemanningsleden wisten dat het nu moest gebeuren. De achterste nam een snoekduik, maar bleef met zijn voet achter de railingdraad hangen en smakte met het bovenlichaam op de rand van de steiger, hetgeen minimaal en pijnlijke kneuzing veroorzaakt moet hebben. Toch weet hij op de steiger te klauteren en met een natte broek tot aan zijn kruis, wil hij in paniek de kluwen landvast om het boldertje op de steiger te leggen, maar hij maakt het verkeerde eindje vast en het schip drijft weer af. Dat besloot de vrouw op het voorschip de sprong ook maar te wagen omdat het voorschip nu dichter bij de steiger komt. Ze stond al aan de buitenkant van de railing, maar bij het afzetten schoten haar voeten van de voetlijst en ze gleed rechtstandig te water. De aanblik was zo hilarisch, dat ik in een volledige lachstuip schoot en spijt had mijn camera niet bij de hand te hebben, maar het deed me ook besluiten een handje te helpen. Uiteindelijk heb ik vanaf de steiger de vrouw uit het water geholpen, het schip voor de kant getrokken en de trossen belegd, terwijl iedereen me in een kennelijke shock stond aan te gapen. De schipper bleef tieren op zijn bemanning, waarop ik het niet kon laten hem in zijn moerstaal uit te leggen dat het hele debacle niet aan de bemanning lag, maar aan de schipper. Hij is degene die het schip goed genoeg voor de kant moet manoeuvreren, zodat zijn bemanning veilig een lijntje vanaf het schip op een bolder kan werpen. Springen is levensgevaarlijk! Je zal maar tussen wal en schip belanden…
Als er op de Meander V ook maar iemand aanstalten maakt om van boord te springen, verandert mijn goedmoedigheid helaas in een furieuze schipper! Mensen, leer lijnen te werpen op een paar meter afstand van een boldertje om vanaf het schip aan te kunnen meren. Van boord springen is bij ons in ieder geval ‘not done’ en levensgevaarlijk. Daar gebeuren de meeste ongelukken door! Kijk maar eens hoe het moet op: https://bit.ly/3ftOKtm
Evert
*Note:
Wist je dat scheepstermen voor het vastleggen van je boot, zoals ‘afmeren’ en ‘aanmeren’, nog uit de tijd van de Vikingen stammen? In de volksmond wordt afmeren vaak ‘aanmeren’ genoemd. Aanmeren is echter een samenvoeging van ‘aankomen’ en ‘afmeren’ en bestaat dus eigenlijk niet.
Evert