Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Schakelen met een varken…
In de begintijd van de motor gedreven schepen, schakelde men de schroef in de voor- en achteruit met een ‘varken’. Dat zijn in principe een set tandwielen de met een lange hefboom naast de stuurstand in elkaar worden geduwd om de schroef linksom, danwel rechtsom te laten draaien. Het geluid dat je daarbij hoorde klonk als een knor van een varken, vandaar waarschijnlijk de naam. Het werkte betrouwbaar en hield het lang vol, zolang je met niet al te hoge motortoerentallen schakelde.
Na het ‘varken’ is er jarenlang gewerkt met uiterst betrouwbare trek- en duwkabels en tegenwoordig zijn bijna alle scheepsmotoren uitgevoerd met een computer waarbij het schakelen volledig digitaal gaat. Met verbazing en afgrijzen zie ik soms schippers hun schip met een kastje om hun nek op het schip – of zelfs op de wal staande – hun vaartuig met enkele simpele druktoetsjes aan en afmeren. Het batterijtje zal op een gegeven moment maar eens leeg zijn…
Bij deze generatie scheepsmotoren komt er bij reparatie – evenals bij de moderne auto’s – eerder een laptop aan te pas dan een gereedschapskist en je kunt niets meer zelf repareren. Op de Meander V weigerde onlangs de keerkoppeling van de bakboord motor te schakelen en gelukkig kwamen we met een schip vol gasten op één motor thuis. Een lange zoektocht leerde dat het niet aan de bekabeling lag – zoals de foutmelding in de motorcomputer beweerde – maar aan de computer zelf. De laptop werd er aan gehangen en de fout gewist, maar na één keer schakelen zat hij er weer in! Defect dus, en de levertijd van een nieuwe motorcomputer is momenteel vijf maanden, waarbij het ding ook nog eens duizenden euro’s kost… Bij de Meander V gaat dat maal twee, want je kunt er gif op innemen dat de stuurboord motor er binnenkort ook mee kapt…
Na te zijn gaan googelen, blijkt het schering en inslag van dit probleem met elektronisch aangestuurde schakelingen en het zou ook wel eens de reden kunnen zijn dat ze voor onze motoren ‘uitverkocht’ zijn. Meer dan eens is er een schip de wal in gedoken of heeft schade veroorzaakt omdat het systeem weigerde te functioneren. Ik ben een controlefreak en besloot die hele computergestuurde schakeling te omzeilen waarbij ik een ‘analoge bypass’ heb gemaakt. Wil je weten hoe ik het heb gedaan? Kijk op https://bit.ly/3zFlLel waar je het verslag van mijn ontdekkingsreis door de schakeltechniek kunt lezen en hoe ik mijn zelf bedachte - goedkope - ‘bypass schakeling’ heb toegepast.
Na een maand voor de kant te hebben gelegen kunnen we weer varen en hoef ik geen angst meer te hebben dat de Meander V weigert achteruit te slaan als ik weer eens een beetje bruusk een volle sluis invaar. Was alles maar zo simpel als vroeger met een ‘varken’…
Evert