Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Een veilig heenkomen zoeken…
We zijn allemaal jong geweest en hebben allemaal vast wel dingen gedaan die buiten de wet lagen.
Ik herinner me het bromfiets rijden terwijl in nog geen 16 jaar was, of al autorijden terwijl ik nog aan het lessen was. Ik ben altijd de dans ontsprongen en ben nooit gepakt. Gelukkig heb ik toentertijd ook geen ongeluk gemaakt, anders was ik voor het leven getekend…
Op de Gouwzee zien we met grote regelmaat een groepje jeugd met rubberbootjes het water op gaan. Ze maken plezier tijdens het varen, draaien muziek, filosoferen over grotere boten met veel ‘Pk’s. en genieten van het water. Ze varen hard waar het kan en het gas gaat er af als ze langs de gemeerde schepen in de havens varen. Niks mis mee, maar de meesten overtreden de wet want ze varen met veel teveel vermogen voor hun leeftijd.
In de wet staat: Vanaf 18 jaar mag u een snelle motorboot besturen (vaarbewijs verplicht). Vanaf 16 jaar mag je een motorboot en zeilboot (langer dan 7 meter) besturen. Op 12-jarige leeftijd mag je met een open motorboot (niet langer dan 7 meter) varen die niet sneller kan dan 13 kilometer per uur (maximaal vermogen van 2,5 PK).
Deze kinderen hebben nog lang de 16 jarige leeftijd niet bereikt en hun rubberbootjes zijn voorzien van een veelvoud van de maximaal toegestane 2,5 pk, waarbij je bij enkelen de komma wel mag weglaten…
Op een mooie zomeravond zien we in de verte weer een groepje jeugd met flinke snelheid aan komen varen, maar in de havenmonding gaat het gas er af. Ze gaan het stadje in en halen een ijsje of varen beheerst en keuvelend wat rond. Na een half uurtje vangen ze de thuisreis aan en knorren onder het begeleidende geluid van een ‘gettoblaster’ gezamenlijk de haven uit. In de verte komt een groot blauw/wit schip aan en eentje roept; “Hey jongens, daar hebben we de politie, kom wegwezen!” Er volgt enig overleg en snel verspreiden ze zich door de omliggende havens in te duiken en zich als kuikens te verschuilen tussen de schepen.
De grote P87 komt zwaar knorrend voorbij varen en keert het schip bij de brug, waarna ze achteruit het zijkanaal invaart. Het wordt rustig en de jeugd vermoedt dat handhavers achterin de haven zijn aangemeerd. Na enkele minuten verschijnen de bootjes fluister zachtjes uit alle hoeken van de haven en met gedempte stemmen wordt er overleg gepleegd. Ze worden het eens en durven de tocht naar huis over de Gouwzee aan.
Net als het flottielje is vertrokken, verschijnt de blauwe neus weer om de hoek van de haven en zet koers richting open water. De rubberbootjes vliegen als een nest opgejaagde watervogeltjes uiteen, waarbij sommige het riet in duiken. Halverwege is het raak… De sterke ‘arm der wet’ ligt stil met enkelen uit de groep langszij en er wordt zeer waarschijnlijk proces verbaal opgemaakt.
Achter ons schip zwemt een meerkoetje met een nest ‘pulletjes’ om haar heen. Er komt een flinke reiger aanvliegen en snel zoeken de kleine wattenbolletjes een veilig heenkomen tussen het riet naast ons.
“Het is ook overal hetzelfde!” lach ik tegen Inge als we samen met een wijntje op ‘Costa del Achterdek’ genieten van de heerlijke zomeravond…
Evert.