Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Zinloos geweld
Het is hoog zomer en alles wat kan varen, vaart! Groot en klein, mooi en lelijk, duur en goedkoop, iedereen wil een graantje meepikken van de vrijheid en verkoeling dat het water biedt tijdens deze prachtige hete zomer.
Het kan haast niet anders dat deze drukte ook ergernissen met zich meebrengt, veroorzaakt door mensen die ‘alleen op de wereld’ denken te zijn. Het kan haast niet anders dat deze drukte ook ergernissen met zich meebrengt, veroorzaakt door mensen die ‘alleen op de wereld’ denken te zijn. Naast het dumpen van afval in het water (58%) veroorzaken te hard varen (40%) en alcoholgebruik de grootste ergernissen. Zo bleek onlangs uit een watersport-onderzoek.
Wij liggen mooi beschut in de havenmonding van Monnickendam en hebben nergens last van, maar we verbazen ons met grote regelmaat over de ronduit onbeschofte snelheden waarmee sommige schippers hun vaartuigen de monding binnen varen. Laatst joeg er eentje vol gas met een aluminium Dock Steel 650 - waarachter een paarhonderd PK hangt - de monding binnen met een snelheid van zeker 80 kilometer per uur. Er zwemmen hier mensen, er dobberen kinderen in kleine bootjes, er wordt in rust en schijnbare veiligheid in de havenmonding gerecreëerd, en dan wordt zo’n boot een moormachine met deze snelheden!
Daarnaast proberen medeschippers vaak met ware doodsverachting de havens uit te komen zonder in tweeën te worden gevaren. We liggen aan de ingang van de Marina en meer dan eens moet er eentje vol in de achteruit omdat hij/zij geen kans ziet om veilig naar de overkant van het vaarwater te komen en rustig aan het genoegen van het varen deel te nemen. De jakkeraars vliegen namelijk rakelings langs ons heen en houden nauwelijks of geen rekening met een havenuitgang!
Ik heb me allang voorgenomen om me er niet meer aan te ergeren, maar het blijft echter bij een voornemen, want soms kan ook ik het niet laten om weer eens hard op mijn vingers te fluiten als er een halve gare met veel te grote snelheid de havenmond van Monnickendam binnen vaart. Even tevoren joeg hij tot drie maal toe buiten de haveningang met extreem hoge snelheid door een klucht Meerkoetjes om vervolgens te besluiten om de boel in het kanaal op stelten te zetten. Inge wijst me op mijn voornemen en zegt; “Laat nou toch! Hij hoort je toch niet, en dacht je dat hij er zich iets van aantrekt?”
Ze heeft gelijk! Ook deze schipper hangt - evenals zijn vele hard varende voorgangers - aan het stuurwiel van zijn helse machine - die zwaar achterover hellend - met twee buitenboordmotoren van ieder 200 PK een enorme roller achter zich aan trekt als hij amper de helft van het vermogen terugneemt. Een supper valt samen met zijn kindje van de plank, een oude man wil in zijn bijbootje stappen en verliest bijna zijn evenwicht, één van de vele kampeervlotten die hier rondvaren verliest de koelbox, bij een aantal aangemeerde schepen in het kanaal rinkelen de glazen van tafel, meerlijnen kraken en kreunen om de bolders, steigerpalen bewegen zwaar wrikkend in de bodem en dit alles onder een fluitconcert van veel zwaar geërgerde mensen aan boord van hun gemeerde schepen langs de haveningang.
De man kijkt niet achterom. Hij kijkt strak naar voren en is Oost-Indisch doof! Als hij het gas er af gooit en de bocht indraait, deinen alle schepen nog enkele minuten na en zijn blik is enkel nog gericht op zijn bierflesje… want die is leeg! “Zou hij nu echt geen flauw benul hebben van wat hij heeft aangericht?” roept mijn buurman vertwijfeld. We zullen het nooit weten. Een kwartier later drijven er een paar dode Meerkoetjes de havenmond binnen als stille getuigen van het zinloze geweld. Gelukkig zijn het geen kinderen!
Mensen, heb wat respect voor elkaar en houdt rekening met anderen! Kijk eens wat vaker achterom en zie wat je aanricht door je hoge snelheid. Je bent toch niet alleen op de wereld!
Evert.