Onverschrokken…

Er mensen die respect voor het water hebben, voor de wind en voor de gevaren die er op de loer liggen. Ik ben er zo één…
Er zijn er ook die dat respect niet hebben en niet gehinderd door kennis of besef van de gevaren het open water op gaan.

Zo wordt er zaterdagmiddag door een klein sleepbootje een ongeveer 30 voets zeiljacht achter ons schip op de meldsteiger neergelegd. We delen de drie slecht geklede bemanningsleden mee dat dit de meldsteiger is en vragen hoe langs ze van plan zijn te blijven liggen, maar de zeebonken verstaan geen Nederlands, hoewel er een – totaal uit de lijken gewaaide – Nederlandse vlag aan het verweerde houten stokje achterop het schip hangt. De rest van het schip mag overigens ook wel een poetsbeurt hebben, want uit het groen van de aanslag en onkruid groeiende in de gangboorden, blijkt wel dat het scheepje al jarenlang buiten heeft gestaan zonder dat er ook maar een natte spons of bezem overheen is geweest.
“Only speak Englisch Sir!” antwoordt de kleinste van het stel met een Russisch accent.
Ik leg hen uit dat dit de meldsteiger is en dat ze hier waarschijnlijk niet kunnen blijven liggen voor de nacht. Dan legt de kleine amper geklede druktemaker vol tattoos me uit dat de motor stuk is en dat er vanavond nog een ‘tugboat’ komt om ze morgenochtend de haven uit te varen.

Ze rommelen die namiddag gedrieën onder het genot van een treetje bier met het grootzeil en wat lijnen. Daarbij spreken ze alledrie gebrekkig Engels tegen elkaar en uit de gesprekken vang ik op dat er enige hiërarchie aan boord heerst. De donkere stevige man blijkt de eigenaar annex kapitein te zijn, de andere dikkerd met een gezichtsbeharing als een uit de kluiten gewassen ‘Jack Sparrow’ (inclusief gevlochten sikje) is de stuurman en de kleine vol met tattoos hangt de lichtmatroos uit.

Tegen het einde van de dag komt er ééntje aanvaren met een grote rubberboot waarachter een 4 Pk buitenboormotortje hangt. Ze knopen een kluwen lijnen aan de rubberboot en als ze me zien, komt de vraag; “Sir, do you have the knowledge how to tow this boat the best way with the dingy?”
Op mijn vraag wat hun bedoeling is, antwoorden ze; “We must go to Kampen where a new engine will be built in the ship.”
Als ik wat doorvraag, blijken er drie nationaliteiten aan boord te zitten, namelijk een Hongaar, een Roemeen en een Pool. Ze spreken alle drie slecht Engels, maar dat is de enige manier om onderling de communiceren anders dan met handen en voeten… Ik bekijk hun kluwen breiwerk van trossen en lijntjes en moet constateren dat dit zo niet gaat werken. Ik leg hen uit dat in de dwars inkomende golfslag van het Markermeer (het wordt morgen noordoost 4 tot 5) het geen doen is om met een rubberbootje en een 4 pk motortje dit redelijk stevige zeilschip te gaan slepen. Ik vraag waarom ze motor niet aan de spiegel monteren, want er ligt een klapbare buitenboordmotorsteun voor spiegelmontage aan dek.
Het antwoord is; “No no no sir, they advised me that the stern of the ship is not strong enough to mount an outboard engine!”
“Then you better mount the whole dingy behind the ship as a push boat. Towing is not an option I think!”, lach ik en loop weg.
Een uurtje later hangt de rubberboot met een kluwen trossen, strak gespannen op de zeillieren als een duwboot achter het zeiljacht.
“We think this will do sir!” lacht Jack Sparrow trekkend aan zijn gevlochten sikje.
Ze willen morgenvroeg bij het eerste daglicht op de motor de Gouwzee afvaren en dan aan de wind vanaf Volendam zeilend op het grootzeil (ze hebben geen fok) naar de Houtribsluizen gaan. Daarna wordt het in de wind op hakken naar de Ketelbrug om vervolgens naar Kampen te varen.
“Do you have enough gasoline and the maps from this area?” vraag ik belangstellend.
“No sir, we don’t need them. We have Google Maps on our telephone and we just bought 15 liters fuel!” lacht de kleine trots en onverschrokken. Schouderophalend ga ik terug aan boord en hoop op het beste voor ze.
Tot nog laat die avond zijn de mannen bezig de halve liter blikken bier soldaat te maken en als ik Steffie uit laat, komen ‘Jack Sparrow’ en de ‘kleine’ de steiger op strompelen met een paar blikjes bier voor me.
“Thanks for your advises sir! Now we can make a safe passage… hik...”

De volgende morgen vroeg, hoor ik nog voor zonsopkomst het geraas van het 4 Pk buitenboordmotortje en na wat onverstaanbare scheldkanonnades van de mannen - ieder in zijn moers taal – gaan de trossen los en zoekt het zwikje haar weg naar het ruime sop. Als ik ze de Gouwzee zie afvaren en uit het zicht zijn, zet ik de marifoon op kanaal 16 in afwachting van…

Evert