Meanderships header

  • vaars in gangboordOrthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
  • pikhaaktaferelenHet is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
  • heinoWat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
  • bezemschipIk heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
  • belgen en sluizenHeel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
  • technospasmenIk heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
  • spionJe hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
    "Als alle boeken zou waren, dan zou ik meer lezen mam".
  • verrassende oefeningIk wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
    Ik verheug me nu al op herlezen deze zomer op het achterdek van onze nieuwe motorboot (Greenline 33 hybrid) op Loosdrecht of wellicht ergens op het wad.
  • zeevissenOp 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis.  Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
  • de plaat opMaar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
    Gefeliciteerd kerel met dit resultaat. Dat je redelijk kan kletsen wisten we al, maar het pakkend schrijven is wat anders. Ik moet je echter zeggen dat het je is gelukt. Ga door en schrijf meer!! Piet Wierenga, directeur No Limit Ships B.V.
  • bacchusEen vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
    Bijzonder leuk geschreven en een mooie cadeau tip voor mijn vele water vrienden.
  • berepoatAls niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
    Evert mijn complimenten een geweldig boek. Kan niet wachten tot de volgende...
  • kattententoonstellinHet boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken -  mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.
    Hans Papenburg- Motorboot.

Onsportiviteit of armoede?

schade

We leven in veranderende tijden. Alles wordt duurder en voor velen is de watersport welhaast onbetaalbaar geworden. Ik vraag me af of dit ook een mentaliteitsverandering teweeg brengt. Ook de watersportbranche heeft dik te lijden onder de stijgende prijzen voor onderhoud, brandstof, havenstroom en verhoogde liggelden. Voor velen wellicht het moment om hun zo geliefde hobby vaarwel te moeten zeggen en een goedkopere manier van recreëren te zoeken. Terugkomende op de mentaliteitsveranderingen zette het hieronder beschreven voorval me aan het denken…

Ik schreef al eerder over te hard varen. Het gebeurt met grote regelmaat dat er vaartuigen met zo’n hoge snelheid door het kanaal naar het centrum van Monnickendam varen, dat alle schepen die in het kanaal hevig liggen te slingeren. We zijn er ondertussen aan gewend en weten dat fluiten, schreeuwen of toeteren geen enkel effect sorteert. De schippers kijken in negen van de tien keer niet eens achterom om te zien welke golven ze genereren die anderen tot last zijn.

Dat tot last zijn is nog daar aan toe, maar als er schade in het spel komt, meen ik het recht te hebben om de desbetreffende schipper verantwoordelijk te stellen voor zijn vaargedrag. Eind oktober was ik in de machinekamer bezig, toen ik de trossen hevig hoorde kraken en het schip flink begon te hellen. Luttele seconden later helde de Meander V over de andere boeg en begon daarna hevig te slingeren. De lijnen kraakten, spullen gingen in het schip over de vloer en een enorme dreun volgde in het achterschip. Toen ik de machinekamer uit stoof om te kijken wat deze heftige bewegingen veroorzaakte, zag ik een kleine motorboot met overbemeten motorvermogen richting centrum scheuren met een snelheid, die hem net niet in plané trok. De enorme roller achter het schip deed als een domino effect alle schepen opeenvolgend een enorme slinger in hun box maken. De bestuurder zat hoog in de kleine flybridge op het dakje en keek niet op noch om. Hij had alleen oog voor zijn einddoel!

Toen de rust enigszins was weergekeerd, zag ik dat onze rolstoel/brancard brug achter op het schip flink ontzet was en dat de swingwielen er af lagen. Ook het voormalig beurtscheepje van mijn buurman lag ruim twee meter van de kade af, want de 20 mm dikke voortros was geknapt. Mijn bloeddruk steeg en flink verbolgen door het idiote vaargedrag, dook ik in de rubberboot en zette de achtervolging in. Toen ik op de splitsing van de waterwegen in de voorhaven van Monnickendam bakboord uit keek, zag ik het vaartuig nog net het kraandok van de naastgelegen jachthaven invaren, want meneer gaat kennelijk de winterstalling in. Daar aangekomen, trachtte ik contact te krijgen met de schipper die nerveus in de weer was in zijn ‘kraaiennest’ op het dak en hij gunde mij geen blik waardig.
“Mag ik weten wat de reden is dat u zo idioot hard door het kanaal voer?” vroeg ik met sterk geïrriteerde stem naar boven.
“’t Was een ongelukje man, kan gebeuren toch?” was zijn emotieloze reactie.
Toen ik de man uitlegde dat ik flinke schade heb opgelopen en dat ik dat op hem wil verhalen, zei hij kort en onbewogen; “Stuur de rekening maar!” en hij ging onverstoorbaar verder met de afdekzeiltjes op zijn flybridge.
De havenmedewerkers stonden er wat beteuterd bij en zij wisten eigenlijk ook niet wat ze met de situatie aan moesten. Omdat de schipper niet voornemens was naar beneden te komen om me te woord te staan - laat staan zijn excuses aan te bieden - richtte ik me tot het havenpersoneel.
“Jullie zijn getuige van dit gesprek en meneer is niet van plan me te woord te staan. Mag ik van jullie de contactgegevens van meneer zodat ik dit op een rustiger moment verder met hem kan afhandelen? Ik heb schade en potje breken is deze keer ook potje betalen!”
Ze stemden er mee in, want ze wilden het strakke takelschema graag volgen. Enige tijd later zonden ze me – klaarblijkelijk met toestemming van de schipper - zijn mailadres.

Ik stelde vervolgens een keurige email op en begrootte een coulante schadepost op ruim € 100,- voor een hele morgen arbeid aan de ontzette loopbrug en €15,- voor twee nieuwe swingwielen. Heel schappelijk dus. Het zal je niet verbazen dat nergens op gereageerd werd. Een maand later stuurde ik de man een herinnering en zijn reply per mail is absoluut onthutsend.
Zijn verweer luidt; “Uit uw foto's en uw beweringen zou ik moeten opmaken dat dit alles door mij zou zijn veroorzaakt omdat ik naar uw zeggen, ter plaatse veel te snel zou hebben gevaren. Ik kan met dit alles niet zoveel. Wel kan u zeggen dat wij ruimschoots binnen de daar geldende snelheidsbeperkingen zijn gebleven. Als dit, naar uw zeggen, schade bij u zou hebben veroorzaakt, kunnen daar meerdere oorzaken aan ten grondslag liggen. Daar heb ik geen kijk op en kan ik ook niet op haar juistheid beoordelen. Uit coulance wil ik u de €15,- voor de 2 wieltjes betalen. Echter wil ik u er op wijzen dat dit uit coulance als watersporters onder elkaar is maar dat u hier geen conclusies of anders aan kunt verbinden.”

Is dit onsportiviteit of gewoon armoede? Kennelijk is de schipper van menig dat hem geen blaam treft en ontkent nu ineens dat hij de schades heeft veroorzaakt. Het zou echter ook nog zo kunnen zijn, dat hij het gewoonweg niet kan betalen vanwege de huidige kostenstijgingen. Ik hoop op het laatste, want op wildgroei van dit soort onsportieve incidenten zitten we niet te wachten. De wereld is al hard genoeg, dus laten we op het water een beetje begrip voor elkaar tonen…

Evert

 

E-mailadres

Zoeken