Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Angstcultuur…
We zitten midde
nin de donkere dagen voor Kerst en de reclames, praatprogramma’s, journaals en documentaires tonen een stortvloed van verontrustende beelden op ons netvlies. Oorlogen, aanslagen, energiecrisis, milieu en last but not least het klimaat voeren veelal de boventoon. Meermalen daags moeten wij burgers ons schuldig gaan voelen als ook de overheidsspots ons overvoeren met informatie over hoe het zuiniger, goedkoper en beter moet, en dat alles voor het klimaat terwijl de energiemaatschappijen in hun vuistje lachen vanwege de torenhoog opgedreven prijzen en gouden tijden beleven.
Met de feestdagen in aantocht, koos ik een mooie decemberdag uit om alvast de kerstlampjes in Meander V te hangen, want een beetje licht in deze donkere dagen moet ons hoeden voor depressiviteit. Ik moet bekennen dat ik er in ieder geval gevoelig voor ben en ik denk velen met mij. ’s Avonds steek ik de stekker er in en de Meander V wordt gelijk een feestelijk lichtpuntje in de donkere nacht aan de rand van de Gouwzee. De negatieve gedachten maken een beetje plaats voor de feestvreugde, die het feest van het Licht deze dagen symboliseert middels de herdenking van de geboorte van Jezus, de Man van het Licht voor velen.
De volgende dag tref ik iemand op de haven en hij spreekt me gelijk aan over de feestverlichting in de Meander V.
“Manmanman… wát een licht heb jij in dat schip gehangen zeg! Moet jij ook niet een beetje denken aan de opwarming van de aarde met zoveel onnodig energieverbruik? Je zult wel een flinke stroomrekening krijgen, want de prijs voor een kilowatt stroom is in de havens meer dan verdubbeld!”
Met stomheid geslagen, zoek ik als eerste naar woorden om me te verontschuldigen, want we worden via de media namelijk volledig geïndoctrineerd met schuldgevoelens.
Zonder veel omhaal zeg ik hem na een moment van bezinning; “Luister beste vriend, zo lang er iedere 5 minuten 35 km verderop een enorm vliegtuig alleen al bij het opstijgen een slordige 7.000 liter kerosine verbrandt en in onze atmosfeer stort, voel ik niet de behoefte om mee te doen aan de collectieve krankzinnigheid van onze maatschappij door mijn drie led verlichtingsslangen, die tezamen nog geen 15 watt verbruiken, uit te doen!”
Hij wil een discussie met me aan, maar ik zet nu mijn niet aangeboren assertiviteit in en zeg hem even geen zin aan dat mierenneuken over dit soort maatschappelijke vraagstukken te hebben, omdat mijns inziens het probleem niet ligt bij het ontsteken van een paar led lampjes.
Met kreten als; vele kleintjes maken ook een grote en opmerkingen dat ik ook moet denken aan de toekomst van ons nageslacht, bejegent hij me wederom en probeert me tot andere gedachten te brengen en een schuldgevoel aan te praten.
Ik laat me echter niet verleiden tot een discussie en zeg; “Laat maar joh… Ik heb zo al moeite genoeg om de stortvloed van indoctrinatie het hoofd te bieden en daar heb ik jouw adviezen niet bij nodig. Breng jij deze donkere periode maar door bij een kaarsje in een dikke trui, maar laat mij in mijn waarde! En eh… mocht je je vervelen, over enkele weken ligt de haven van Terschelling vol met honderden schepen, volgehangen met kilometers feestlampjes!”
Enigszins verbolgen door de aanmatigende bejegeningen van de voorbijganger loop ik verder en overdenk de wereld waarin we leven. Die begint zo aardig op een angstcultuur te lijken en ga zoals altijd naar de winkel om een stukje Vega vlees te halen…
De spreuk van een wijsgeer loopt door mijn hoofd:
“We zijn allemaal bezoekers van deze tijd en deze plaats. We zijn voorbijgangers. Ons doel is hier observeren, leren, groeien en liefhebben. Daarna gaan we naar huis.”
Fijne feestdagen vrienden.
Evert