Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Beurzen…
Rond de tachtiger jaren was ik een spons op nautisch gebied. Ik wilde alles weten, alles ervaren en alles bevaren als het om scheepjes ging. Iedere bootshow, beurs of evenement liep ik af om me te verrijken aan al dat moois, nieuws en technisch vernuft dat er op mijn netvlies kwam. Terwijl ik me vergaapte aan prachtige schepen, mooie motoren en allerlei nautische accessoires , stelde ik me vele malen ten doel ook ooit zoiets te bezitten. De weg erheen was lang, want de wens was altijd aanwezig, maar het budget niet. Ik moest het doen met opknappertjes, waarvan de vorige eigenaren allang afscheid hadden genomen en dat was te zien ook. Meerdere malen stopte ik tomeloos veel energie in een oud wrak, waarmee ik een paar jaren later trots de wateren bevoer. Mijn doel was echter niet bereikt, want steeds wilde ik zeewaardiger, groter, stoerder omdat ik mijn vaargebied iedere keer weer verlegde. Onderhand was het budget om deze wensen te verwezenlijken ook redelijk gegroeid omdat ik ieder schip met enige winst wist te verkopen.
Zelf exposant
Ik liep nog altijd iedere watersport - en inmiddels ook de beroeps - beurzen af om kennis te vergaren van wat er zoal op de markt was. Beurzen als de Hiswa, de Metz, Europort, Boot Düsseldorf, Boot Holland en ga maar door, ik was er bij… Uiteindelijk werd ik vanaf 1996 zelf exposant, want ik creëerde geheel op eigen kunnen het summum van zeewaardigheid, gecombineerd met luxe en snelheid in de No Limit 1500. Een reddingboot als jacht, waarvan er nadien velen zijn gebouwd en een zusterschip op eigen kiel een rondje Atlantische oceaan heeft gevaren. Het was een zeer bijzondere ervaring om nu aan de ‘andere kant’ te staan als exposant en je eigen waar aan te prijzen…
Ontembare wens
Toch was ik er niet en had altijd onrust. Steeds weer keek ik om me heen naar nóg grotere en nóg stoerdere schepen, want ik wilde één zijn met mijn schip omdat er de ontembare wens was om aan boord te gaan wonen.
In het najaar van 2001 zag ik de romp van de vergane Loodstender Atlantis in Franeker op de wal staan en ben uit nieuwsgierigheid gaan kijken. De 20 meter lange en 6 meter brede mooi gelijnde romp van ontwerper Alastair Cameron ( https://www.camarc.com/ ) brandde vanaf het eerste moment vast in mijn gedachten en ik zag kans om mijn ultieme wens te verwezenlijken. Het had alle elementen die ik nodig had. Het was een stoer ex beroepsschip, ze was mooi gelijnd, ze was superzeewaardig, ze was gemaakt van – het voor mij – meest ideale aluminium en… ze bood mogelijkheden voor ruime bewoning. Inge en ik gingen de huzarenklus in 2002 aan om er ons varend huis van te maken.
Nautisch gearriveerd
Nadat de Meander V in het voorjaar van 2003 te water ging, kwam er opeens rust. Ik had mijn doel bereikt en opeens was er niet meer de drang om naar drukke beurzen en te gaan en te zoeken naar noviteiten, ideeën, techniek en veel informatie.
Een vriend sprak me onlangs aan en zei; “Heee Evert, vroeger struinden we alle beurzen af, maar ik hoor je er nooit meer over. Zullen we samen weer een keer naar Boot Düsseldorf gaan?”
“Nee hoor,” antwoordde ik gelaten, “Ik heb het allemaal wel gezien en het trekt me niet meer zo…”
Ik ben kennelijk nautisch gearriveerd!
Evert