Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Bruggetjes…
Tegenwoordig loopt er nagenoeg niets meer zonder geavanceerde elektronische aansturing. Motoren worden voorzien van computers die zorgen voor een stabiel en gecontroleerde aansturing. Bij onze Volvo’s heet dat de EDC (Electronic Diagnostic Control). Een kastje dat de hele motor onder controle heeft. Ik ben van 1953 BC (Before Computer) en onze Schepper was zijn tijd ver vooruit, want hij geeft ons de EDC direct bij onze geboorte mee deze stuurt alles in het lichaam aan. Bij de motor en bij de mens worden factoren als oliedruk/bloeddruk, brandstof/voedsel, toerental/hartritme en de temperatuur nagenoeg feilloos gecontroleerd en bijgestuurd. In beide gevallen wil er ook wel eens een sturingsfoutje ontstaan, waardoor er dingen niet meer naar behoren functioneren. Zo had ik al ruim 25 jaren geleden last van hartritme stoornissen, waarbij het ding regelmatig uit de bocht vloog en zomaar 180 slagen per minuut ging slaan. Hinderlijk, maar niet dodelijk en ik leerde er mee te leven.
Parallel…
Mijn hart leek echter wel parallel aan de motoren in mijn schepen te lopen, want als er eentje een keer een ‘misse slag’ maakte, ging ook mijn motortje op hol. Een tijdje terug begon tijdens een vaarwensdag de bakboord motor van de Meander V onregelmatig te lopen, schakelde de keerkoppeling uit en gaf allerlei lichtsignalen op het EDC controlepaneel dat er iets mis was. Ook mijn hart ging erdoor onregelmatig slaan, want dat konden we nu niet gebruiken! Direct maar even bellen met onze steun en toeverlaat Peter de Groot van de fa. Middelzee, die opperde de motor even uit te zetten en alle stroom er een minuut af te gooien, waardoor de EDC zich reset. Door mijn gedachten vloog het beeld van een cardioloog die het hart soms even moet stilzetten en weer opstart om het weer tot bedaren te brengen… Het bood helaas geen soelaas en we hebben de wensdag uitgevaren op één motor, want de Meander V heeft er twee. Ik dacht wel; “Hmmm… wij mensen hebben twee longen, twee nieren, waarom geen twee harten? Het zou wel handig zijn…”
Bruggetjes
In de haven ging ik na het afscheid van de gasten maar eens op onderzoek uit. Ik dacht aan een slecht contact. Ik koppelde de grote multi stekker van de EDC computerbox op de motor af, spoot hem in met contactspray en startte de motor weer. Het resultaat was verontrustend, want de diesel liep nog beroerder dan ooit. Na nog een consult met Peter, bleek dat contactspray absoluut ‘not done’ is, want het maakt bruggetjes tussen de contacten waardoor de computer volledig van slag raakt. Wederom denk ik aan mijn onrustige hart, dat misschien ook van slag raakt door ‘bruggetjes’.
Nieuwe EDC
Een nieuwe EDC was de oplossing en de motor liep weer als een zonnetje, maar mijn motortje bleef maar haperen. Het nam zulke vormen aan dat ik weinig stress meer kon hebben en steeds minder durfde te ondernemen. Angstig dat het me op plaatsen zou overkomen als onderweg in de auto of in een drukke omgeving, waar ik niet de mogelijk heb om even te gaan liggen en met ademhalingsoefening het hart weer tot rust te brengen zonder dat er gelijk allemaal mensen 112 gaan bellen, werd mijn wereldje steeds kleiner. Onze vrijwilliger Kees Bloemendaal is voormalig hartchirurg bij het OLVG en die opperde me naar een bevriende cardioloog te gaan. Na wat onderzoeken werd voorgesteld het eerst met medicatie te proberen en als dat niet lukte, was een kleine ingreep (ablatie) onvermijdelijk.
Herprogrammering
Na drie jaren tobben, was de kogel door de kerk en ik zou een ablatie moeten ondergaan. In het instructiefilmpje werd me uitgelegd dat artsen en een team programmeurs via de lies met een drietal katheters het hart binnengaan om te zoeken naar ‘bruggetjes’ die het hart onregelmatig laten lopen. Zodra de boosdoener gevonden is, worden ze weggebrand en daarna zal de motor weer met regelmaat gaan lopen. Het was een vreemde gewaarwording dat in de OK twee artsen met katheters in je hart zitten te zoeken terwijl in een kamer verderop een heel team - als in het controlcenter van een ruimtevaartstation - via monitoren en computers mijn EDC aan het afregelen zijn door ‘bruggetjes’ weg te branden.
“We zijn er 99 % zeker van dat we de boosdoener hebben gevonden meneer!” kwam de computerdokter me in de OK vertellen. “We gaan nog even wat adrenaline in uw hart spuiten om te kijken of ie weer op hol slaat. Blijf maar rustig hoor, we hebben uw hele hart onder controle…”
Man… die adrenalinestoot gaf nagenoeg hetzelfde effect als een oude dieselmotor opstarten door er een lading ether in te jagen…
Enfin, de ingreep is geslaagd en de eerste weken maar even rustgaan doen. Wát een verademing na al die jaren onregelmatigheid. Alle motoren lopen weer als een zonnetje dankzij de EDC’s en het vaarseizoen ligt weer voor de deur.
Evert.