Raadsels…

Het komt nogal eens voor dat één van de beide flinke schroeven iets van de bodem oppikt en in de schroef draait. Zo hadden we er in Kampen visnetmarkering met een stuk ketting in, in Muiden een compleet dreganker met lijn en in Monnickendam een afdekzeil van een rubberboot of auto. De herrie is meestal van dien aard, dat ik gelijk de motor uit het werk zet en even een poging doe met het voor- en achteruit slaan om het er uit te spoelen, maar nagenoeg nooit met resultaat. Soms zit het zo vast dat we uit het water moeten, maar meestal levert een duiker met een scherp mes al resultaat.

Vorige week voeren we vanuit Volendam voor een Vaarwens op de Gouwzee. Bij het aanmeren voelde ik dat er iets in de bakboord schroef vloog, maar we lagen al voor de kant. Toen we afmeerden, leek het er op dat er weinig loos was, want ik kon wegvaren zonder zware trillingen. Toch voelde ik dat er iets niet helemaal naar behoren was. Enfin… de gasten genoten van het weer, hun Gouwzee, Marken en het varen op zich. Na een bezoekje aan Marken zetten we koers naar Monnickendam en halverwege schrokken we ons allen een hoedje. Het hele achterschip begon plotseling te dansen en de rolstoelen kwamen bijna los van de vloer. Snel de motoren in z’n vrij en uitzoeken wat er aan de hand was. Toch moest ik blijven varen want er stond een straffe noordoostelijke wind die me uit de vaargeul blies. Zodra ik de bakboord motor in het werk zetten, was het bal, want alles rabbelde, rolde en schoof over de vloer. “Da’s niet best”, merkte bootsmaat Henk op. De gasten werden onrustig en angstig van het onheilspellende gedreun onder het schip, waarop we besloten de reis af te breken en op één motor richting Volendam te gaan. De havenmeester was ingeseind en ving ons op, want de Meander V is een onwillig schip met manoeuvreren als je op één motor vaart.

Toen we de gasten van boord brachten en vriendelijk afscheid namen, waren de meesten al weer vergeten dat het even heel raar ging. Hun herinnering bleef bij die fantastische mooie dag.. De trossen gingen weer los en we voeren richting Monnickendam, nog steeds op één motor. Met de harde wind in de rug, kregen we best snelheid en liepen ruim 6 mijl. Plotseling zette het achterschip de polka weer in en begon wederom onwijs te dansen terwijl de motor uit stond… Direct de beide motoren stilgezet en langzaam hield de dans op. Steeds weer als we meer dan 4 knopen maakten, zette de dans weer in omdat de bakboord schroefas mee begon te draaien en steeds weer moest de motor in de achteruit om de meedraaiende schroef stil te zetten. Hierdoor verliep de thuisreis tergend traag. Als je jichtige slak schoven we na ruim een half uur de haven in en met hulp van de havenmeester werden we aan hoger wal in ons box gedrukt…

Ik was er even helemaal klaar mee, want we konden niet meer varen om de snoeihete haven te ontvluchten en verkoeling achter het anker te zoeken. Na het vaardagverslag op socialmedia te hebben gepost met de opmerking dat we averij hadden door iets in de schroef, hebben we de camper ingepakt om er een weekje tussenuit te gaan. Onze vrijwilligster Marjon ligt aan de overkant in de haven en ze bood aan dat haar man André wel even onder het schip wilde kijken zodra we terug waren, want ze hebben een duikuitrusting aan boord. Daar ging ik graag op in, maar eerst even genieten van een korte bliksemvakantie.
Na de vakantie kwamen André en Marjon langszij met hun prachtige zeiljacht en even later zat hij in het pak. De duikcompressor ging aan en al borrelend ging hij gewapend met een groot mes onder het schip. Na enkele minuten kwam hij weer boven. “Weet je zeker dat er iets in zat Evert? Beide schroeven zijn namelijk blinkend schoon!” Ik was (en ben nog steeds) werkelijk perplex en snap hier helemaal niets van. Onze havenmonteur Chris voer langs en ik vroeg hem even aan boord te kijken. Motor aan, schroef in het werk en alles draait perfect. Geen trillingen, geen polka, niets te vinden! Het zal altijd een raadsel blijven wat er in heeft gezeten en welke weldoener me wellicht een grote dienst heeft bewezen, door volledig anoniem te zooi uit mijn schroef te halen…

Mocht dat laatste zo zijn en hij/zij leest deze column… onwijs veel dank!

Evert