Orthopedist, schipper, scheepsbouwer en vrijwilliger Evert Stel weet de afstand tussen zeiler en motorschipper op grootse wijze te verkleinen. "Watersporters doen het met zijn allen!" is zijn credo. Zoals velen hem als bootjes gek betitelen, zijn z'n nautische verhalen een ode aan het leven op het water en meer. Het gaat veelal gepaard met een onbaatzuchtige levensinstelling en liefde voor de medemens, gelardeerd met zijn - vaak- zo typische humor.
Het is 230 pagina's lang 'biechtstoel', zoals het column in de Waterkampioen. Toch zit er een goed verhaal in en het is met recht een nautische biografie.
Wat een bijzonder boek heb je geschreven. Vaak met een glimlach zitten lezen, maar wat me vooral opviel dat je zo'n doorzetter bent. Enorm. Hartstikke goed.
Ik heb een aantal avonden niets aan mijn man gehad. Hij heeft de hele tijd liggen schuddebuiken op de bank tijdens het lezen.
Heel herkenbaar maar humoristisch neergezet. Het is een boek wat pakkend is en wat je niet weglegt. Ik had de neiging het in één keer uit te lezen.
Ik heb van mijn vrouw het boek "Bootjesgroei"gekregen en - ondanks de drukte van Oerol - het in een adem uitgelezen! Wanneer komt de film uit? De nieuwe "Kluun"is geboren.
Je hebt wel een heel bijzonder boek geschreven. Mijn zoon heeft me tijdens het lezen regelmatig zien schaterlachen. Dit wekte zijn nieuwsgierigheid. Hij is 18 jaar en heeft nog nooit een boek gelezen. Dit is zijn eerste boek en hij verslindt het!
Ik wil even kwijt dat ik bij lezing in een prettige flow zat en heb genoten van uw boek en schrijfstijl met de heerlijke humor en zelfspot.
Op 1 juni startten we voor 2,5 maand met onze Scandinavië-reis. Tijdens onze heenreis heb ik zelfs met een dikke 7Bft nog smakelijk om je boek gelachen Evert. Helaas herken ik vele zaken. Ron is er nog niet toe gekomen om het te lezen (de schipper had het héél druk) maar ik wil nu alvast zeggen dat ik het zeer geslaagd vind. Ik heb het ook al diverse mensen aangeraden.
Maar dit is toch sterk, dat op het moment dat jullie mij deze mail sturen, zit ik me net te verkneuteren, met een glas wijn en knapperend haardvuurtje, met je boek Bootjesgroei.
Een vlucht A'dam-Riga en een terras in Riga waren voldoende om het boek in 2 maal één adem uit te lezen. Man, wat heb ik ervan genoten.
Als niet lezer, ben ik gisteravond begonnen in je boek en kon niet meer stoppen. Om 03.00 uur werden de ogen wel heel zwaar, was de fles wijn leeg en was ik waar ik wezen wilde, na de Nolimit episodes. Vandaag op het strand heb ik je boek uitgelezen.
Het boek geeft weer wat hij allemaal voor elkaar krijgt, maar ook wat er – door allerlei oorzaken - mis gaat. Met name dat laatste maakt het tot een fascinerend verhaal.Regatta of Ragatta?
Begin september kregen we een uitnodiging om startschip te zijn bij de 'Nederlandse Bouwregatta' in Enkhuizen. Een gezellig zeilevenement met zo'n 40 eigen zeilschepen, waarbij diverse bouwbedrijven met een clubje gasten elkaar het snot voor de ogen weg zeilen, om daarna gemeenschappelijk te eten, drinken, feesten en te netwerken. Voor onze Stichting Vaarwens was er geldbedrag beschikbaar gesteld, dus op naar Enkhuizen.
De weerberichten voorspellen echter niet veel goeds... 's Morgens vroeg zitten tijdens het ontbijt met palaver 15 organisatoren op de Meander V met het dilemma wat te doen. Er wordt onweer voorspeld met buien en zware windstoten. Het KNMI roept code geel!
Er wordt besloten onder de dijk recreatief 'achtjes' te gaan varen zonder een start of finish. Niemand ziet het zitten om met 40 zeilschepen - waarop ook veel onervaren gasten meevaren - een wedstrijdstart te houden tijdens buien en zware windstoten. Het moet gezellig blijven!
Nu de boodschap nog aan de deelnemers brengen...
De grote loods van Messink Yachting loopt vol en opgewonden scharrelen de teams door elkaar heen. Stoer en enigszins gespannen wisselen ze rumoerig van gedachten over zeilvoering en wedstrijdtactieken. Plotseling klinkt er harde muziek uit de speakers en op het scherm passeren spectaculaire beelden van regatta's uit voorgaande jaren. De spanning stijgt! Dan neemt organisatie de microfoon ter hand en brengt de slechte tijding dat er geen wedstrijd gezeild wordt vanwege het slechte weer. Er is enige durf voor nodig om deze boodschap te vertellen en even verwacht ik een storm van protest en kritiek op het besluit. De mannen willen namelijk raggen, maar het wordt even stil in de zaal... Dan klinkt groot applaus en de beslissing wordt praktisch unaniem met een zucht van opluchting geaccepteerd, op een enkeling na... Met stoere praat probeert de blaaskaak bijval te krijgen want hij kán ook met stormweer varen en wíl een 'ragatta' zeilen... Veel steun krijgt hij niet, want buiten teistert de zoveelste hoosbui met flinke windvlagen Enkhuizen.
We gaan los en zoeken een plekje onder de dijk om te ankeren terwijl de grote rubberboten de wedstrijdboeien uitleggen. De windmeter geeft in vlagen ruim 35 knopen aan en we moeten meer ketting steken om op amper drie meter diep water houvast te krijgen. Even later komt de eerste lading zeilschepen zwaar gereefd het Krabbersgat uit zeilen. Ze varen halve wind een mooi achtbaantje rond de uitgelegde boeien en dat voelt eigenlijk best veilig zo vlak onder de kust. Een paar hebben het binnen een kwartiertje al gezien en duiken snel weer de haven in, want het gaat soms toch wel raar. De rest stuift met haar bemanning ingepakt in dikke zeilkleding spectaculair vlak langs de spiegel van de Meander V, waar fotograaf Laurens vanuit onze kuiptent de meest spectaculaire plaatjes schiet. Ze krijgen er geen genoeg van en pas uren later dunt het veld uit. 's Avonds is er groot feest met een heerlijk diner en iedereen heeft genoten.
Een wijs besluit om dit evenement op deze wijze uit te voeren, want iedereen
heeft heerlijk gezeild en is zonder averij weer veilig in de haven teruggekeerd... Safety first!